|
Οι Τούρκοι είχαν
οχυρώσει το λόφο του Αϊ Θανάση στη
Σέκλιζα (Καλλίθηρο), τον οποίο υπεράσπιζαν 150-200
εμπειροπόλεμοι Αλβανοί, πολύ καλά οπλισμένοι. Τα ελληνικά
τμήματα με επικεφαλής τους Δ. Τερτίπη, Γ. Λάιο, Περ. Θεοδώρου,
Δ. Σούτσο, Καλαμαρά, Ζουλούμη και άλλους, κατείχαν τα γειτονικά
χωριά Ζογλόπι (Ραχούλα), Βελέσι (Δαφνοσπηλιά), Θραψίμι, Κέδρο
και Σμόκοβο, έτοιμους να επιτεθούν.
Στις 9
Φεβρουαρίου ο οπλαρχηγός Γαλής προσπάθησε να πολιορκήσει τους
Τούρκους στη Σέκλιζα. Ο αιφνιδιασμός όμως δεν πέτυχε και το
τμήμα του Γαλή διέτρεξε μεγάλο κίνδυνο. Παρ' όλα αυτά οι
επαναστάτες πολιόρκησαν το λόφο.
Το μεσημέρι της
10ης Φεβρουαρίου οι επαναστάτες απέκρουσαν μια ίλη τουρκικού
ιππικού, που ερχόταν από την Καρδίτσα για ενίσχυση της φρουράς
και της προκάλεσαν μεγάλη φθορά.
Μια απόπειρα των
επαναστατών να καταλάβουν το λόφο με έφοδο απέτυχε. Λίγο
αργότερα κατέφθασε από την Καρδίτσα μεγάλη τουρκική δύναμη από
1000 πεζούς και 150 ιππείς. Οι Έλληνες απέκρουσαν και αυτή την
επίθεση και έτρεψαν τους Τούρκους σε φυγή.
Τη νύχτα η
αλβανική φρουρά του Αϊ Θανάση εγκατέλειψε κρυφά το λόφο και
κατέφυγε στην Καρδίτσα.
Στις έξι το πρωί
την άλλη μέρα (11-2-1878) ξεκίνησε από την Καρδίτσα πολυάριθμος
οθωμανικός στρατός από 2.500 πεζούς, με αρκετούς ιππείς και δύο
τηλεβόλα, κάτω από τις διαταγές του αρχιστρατήγου Χασάν Πασά.
Όλη την ημέρα
έγιναν σκληρές μάχες γύρω από τον Αϊ Θανάση και στα αμπέλια της
Σέκλιζας, χάρη όμως στη γενναιότητα των επαναστατών και στο
μελετημένο στρατηγικό σχέδιο, οι Τούρκοι κατά το ηλιοβασίλεμα
αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς την Καρδίτσα, αφήνοντας στο
πεδίο της μάχης περί τους 250 νεκρούς. Η τριήμερη μάχη της
Σέκλιζας έληξε νικηφόρα για τα ελληνικά όπλα.
Το κείμενο είναι
από το βιβλίο "Εγχειρίδιο Τοπικής Ιστορίας" των
συγγραφέων Γριβέλλα , Καραφύλλη ,
Μαγόπουλου
|
